โดย “ต้อม” เล่าว่า “ในเรื่องนี้ต้อมจะเล่นเป็นแม่ของสเตฟาน จะโดนยึดลูกไปตั้งแต่ลูกยังเป็นเด็กแบเบาะ แล้วเราก็ระเหเร่ร่อนเป็นนางเอกลิเกเล่นลิเกไปตามที่ต่างๆกับคณะ เพื่อให้ลืมอดีตและไม่ให้ลูกตกอยู่ในอันตราย แต่ก็จะติดตามข่าวคราวของลูกอยู่ตลอด เรื่องต้องสวมบทบาทความเป็นแม่ ตรงนี้สบายมาก เพราะตัวเองก็มีลูกและมีวิญญาณของความเป็นแม่อยู่แล้ว ถ่ายทอดเอามาเล่นในละครได้ไม่ยากเลย แต่ที่ยากที่สุดตรงที่ต้องเล่นลิเกนี่แหละค่ะ อาจจะมองว่าต้อมมีพื้นฐานและรำไทยได้เก่งได้คล่อง แต่มันไม่เหมือนการเล่นลิเกนะคะ เล่นลิเกยากกว่าเยอะ การตั้งวงรำก็ไม่เหมือนกัน แล้วรำไทยก็จะรำอย่างเดียวอ่อนช้อยกันไป แต่เล่นลิเกนี่ต้องทั้งร้องทั้งรำ แล้วยิ่งเล่นลิเกในละครด้วยอีก ยิ่งยากขึ้นทวีคูณ เพราะต้องทั้งร้อง ทั้งรำ ทั้งจำเนื้อร้องเรื่องราวลิเกที่เล่น ต้องจำไดอะล็อคของละครและยังต้องสื่อและแสดงอารมณ์ของตัวละครนั้นในเวลานั้นด้วย เป็นอะไรที่หลายสิ่งมากในเวลาเดียวกัน ต้อมต้องเรียนรำเรียนร้องใหม่หมดเลย ดีนะที่ทีมงานได้จ้างลิเกมืออาชีพมาเป็นครูสอน มาแนะนำให้ตลอดตั้งแต่ยังไม่เปิดกล้องและทุกคิวที่ถ่ายทำฉากลิเกกันเลย ก็ทำให้อุ่นใจขึ้นบ้าง ส่วนเนื้อร้องถ้าจำไม่ได้ ก็จะให้ทีมงานช่วยเขียนตัวโตๆใส่แผ่นกระดาษใหญ่ๆยืนชูเอาไปไว้หลังกล้อง แล้วจะเหลือบไปดูเอาก็อาศัยความพลิ้วไป เราก็ต้องมีเทคนิคกันบ้างค่ะ แต่พอผลงานออกมา รู้สึกพอใจมากที่เราเล่นได้ เราทำได้ และดีใจที่แฟนละครติดตามดูกันเยอะด้วย ต้องขอบคุณแฟนละครทุกคน ขอบคุณผู้ใหญ่ทางค่ายกันตนา และขอบคุณเป็นพิเศษถึงผู้ใหญ่ทางช่อง 7 ที่ให้โอกาสได้เล่นบทนี้ด้วย ขอบคุณมากค่ะ”