ด้วยประเภทของโฆษณาชวนเชื่อที่ถูกใช้เป็นวิธีการทางการเมือง อันมีแนวโน้มเพื่อเชิดชูความสุนทรียให้กับเมืองนั้นๆเป็นสาระสำคัญมากไปกว่าการมีมิติที่คิดคำนึงอย่างลึกซึ้งสำหรับประชาชนที่กำลังขาดแคลนสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติในการเป็นอยู่ อะไรคือแนวคิดที่ถูกกล่าวว่าเป็น "อุดมคติ" กำลังฉาบอยู่บนโฆษณาชวนเชื่อเหล่านั้น เพื่อปิดบังอยู่หลังภูมิทัศน์ที่ตื้นเขิน? อะไรคือ "ชุดความคิด" ที่เป็นที่สุดของวิธีการเหล่านั้น? คำถามและประสบการณ์เหล่านี้เป็นตัวกระตุ้นให้ ยอง ฮวาน ลี สร้างผลงาน 'Political Landscape' ขึ้นมา
'ภาพในรูปแบบของ 'ภาพถ่าย' นั้นมิได้เป็นการสร้างโลกเสมือนจริง แต่ในการรับรู้และความเข้าใจของเรา ภาพดังกล่าวนั้นคือ "ตัวแทน" ของความจริง กล่าวได้ว่า "ความจริง" นี้เป็นสิ่งที่ภาพสามารถพรรณาถึงความจริงของวัตถุหรือองค์ประกอบนั้นๆ ภาพเหล่านี้สามารถกล่าวว่าเป็นภาพเสมือนจริงได้ หากภาพนั้นกำลังปฏิบัติตัวให้เหมือนกับวัตถุนั้นๆได้ในตัวเอง มากไปกว่าการถูกใช้เป็นเพียงสัญญะหรือบทบาทที่สร้างความสับสนในกับการรับรู้ของเรา ความย้อนแย้งที่เกิดขึ้นอย่างหนึ่งก็คือการที่เรากระหายถึงความจริงและความเป็นจริงทั้งหลายในขณะที่โลกของเราเต็มไปด้วยภาพเสมือนจริงมากขึ้นทุกวัน' นี่คือข้อความที่ ยอง ฮวาน ลี ได้อธิบายอย่างสัตย์จริง ในทุกๆครั้งที่ ยอง ฮวาน ลี ได้ได้ค้นพบทิวทัศน์ดังกล่าว ไม่ใช่เพียงที่กรุงโซล แต่ยัง เกิดขึ้น ทั้งในเมืองท้องถิ่นอื่นๆ หรือแม้แต่ในต่างประเทศ เขาจดบันทึกสถานที่เหล่านั้นและย้อนกลับมาเพื่อถ่ายภาพเหล่านี้อีกครั้งในภายหลัง
ในขณะที่ ยอง ฮวาน ลี พัฒนามุมมองของตัวเองให้กว้างขึ้น เขาได้จัดการกับความจริงที่ผ่านการควบคุมในภาพถ่ายที่เป็นมากกว่าภาพเสมือนจริงที่ใช้กันในงานการเมืองอย่างกล้าหาญ นี่จึงเป็นเรื่องราวการกล่าวถึงธรรมชาติที่เข้มข้นและจริงจังมากขึ้น เนื่องเพราะว่าสิ่งที่เป็นสภาวะ "เสมือนจริง" นั้นไม่มีจิตวิญญาณในตัวเอง ขณะที่ "ความจริง" มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม ในผลงานล่าสุดของเขา 'Controlled Nature' ยอง ฮวาน ลี ได้เผชิญกับธรรมชาติที่ถูกนำไปไว้ในสถานที่ที่ผิดแปลกไปจากถิ่นอาศัยเดิมของมัน ภาพของกระถางกระดอกไม้ที่ ถูกวางไว้บนหัวมุมถนน ต้นไม้ที่ถูกกักขังอยู่ในตึกคอนกรีต สิ่งเหล่านี้เขานำเสนอให้ผู้ชมได้คิดว่ามีที่มาที่ไปของมันอย่างไร มิใช่เพียงมอบความหมายของเขาลงไปบนธรรมชาติเหล่านั้นเท่านั้น 'ธรรมชาติมาจากหนใด ?' 'ปัจจุบันยังมีอยู่ที่ใด?' มนุษย์กำลังรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกันในภาวะแห่งการรู้แจ้งนี้ หรือมนุษย์กำลังรู้สึกลำบากที่ถูกควบคุม? นี่คือคำถามที่ถูกส่งต่อมายังเรา ผู้ถูกกักขังทุกคนที่เชื่อว่าถ้ำนี้เป็นโลกทั้งใบอันกว้างขวาง
ช่างภาพเดินทางออกไปและย้อนกลับมา เขาแสดงออกและแบ่งปันประสบการณ์ ในการทำงานของช่างภาพ ผู้ที่สร้างภาพถ่ายเพื่อบอกกล่าวถึงมุมมองที่เขาได้เห็น ความรู้สึกและความนึกคิดของเขาหรือเธอแก่ ผู้อื่น ยอง ฮวาน ลี เป็นหนึ่งในบุคคลเช่นนั้น ในช่วงเวลาที่เรารับรู้ผลงานควบคู่กับไปการบรรยายของตัวศิลปิน ในงานแสดงนิทรรศการเดี่ยวของเขาท่ามกลางศิลปินอื่นๆที่เมือง ดึสเซิลดอร์ฟ ประเทศเยอรมัน ในเดือนธันวามคม ปี 2557 เราเริ่มสัมผัสถึงสิ่งที่เขาชี้ออกมาให้เห็นถึงปรากฏการณ์ของความขัดแย้ง ของธรรมชาติสองอย่าง ที่กำลังถูกหยิบจับมาเทียบเคียงในสถานที่และระยะเวลาอันเป็นหนึ่งเดียวกัน หากย้อนพิจารณาถึงการทำความรู้จักตัวศิลปิน ผู้ที่ทำการศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัยขณะช่วงเวลาที่ไม่ราบรื่น เหตุการณ์การเปลี่ยนผ่านของระบอบการปกครองที่อยู่ในกระบวนการไปสู่ประชาธิปไตยของประเทศ ความรู้สึกของความลำบากที่เกิดจากมวลของการบังคับหรือการออกหมายกำหนดการในภาครวมใดๆ ดูเหมือนจะดำรงอยู่อย่างแทรกซึมภายในจิตใต้สำนึกของตัวศิลปิน ดังนั้นภาพถ่ายอันเป็นผลงานของ ยอง ฮวาง ลี จึงสามารถถูกมองว่าเป็น กระบวนการของการมองเห็น ถึงสภาวะอันแน่นิ่งที่อยู่ในประสบการณ์การไตร่ตรองอันเหนี่ยวนำโดยวัตถุและภูมิทัศน์ที่พบเจอในชีวิตประจำวัน