ส.ต.อ.ดนัย ภูเขาใหญ่ ครูใหญ่หรือซาระ แห่งศูนย์การเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านเลผะสุคี (ศกร.ตชด.บ้านเลผะสุคี) เล่าว่า พื้นที่บริเวณศูนย์การเรียนรู้ล้อมรอบไปด้วยหมู่บ้านกระเหรี่ยง กว่า 4 หมู่บ้าน ได้แก่ บ้านเลผะสุคี บ้านเกร้ม่อคี บ้านกล๊อหล่อเบลอคี และบ้านทีเนาะเบอ ซึ่งทั้งหมดตั้งอยู่ในตำบลแม่ตื่น อ.แม่ระมาด จ.ตาก พื้นที่ทั้งหมดถูกล้อมด้วยหุบเขา ในอดีตการเดินทางเป็นไปอย่างยากลำบาก
ตอนที่ตนเข้ามาประจำการใหม่ๆ ยังไม่มีถนนตัดผ่าน ต้องใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงยิ่งเป็นช่วงหน้าฝนการเดินทางจะลำบากกว่าเป็นสิบเท่า ชาวบ้านและนักเรียนเหมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ทางโรงเรียนจะต้องกักตุนข้าวสาร และอาหารไว้ยังชีพตลอดฤดูฝน เพราะการที่จะรอให้คนภายนอกเข้ามาช่วยเหลือเป็นไปได้ค่อนข้างยาก มีเพียงบุรุษไปรษณีย์ไทยเท่านั้นที่ยังอาสาเทียวเข้าเทียวออกระหว่าง ต.แม่ตื่น อ.แม่มะราด เพื่อคอยนำส่งจดหมาย หรือพัสดุ แม้ว่าจะไม่ได้เดินทางทุกวันเพราะการทำงานค่อนข้างมีอุปสรรคบางครั้งต้องนอนค้างบ้านญาติ เพื่อที่วันรุ่งขึ้นจะได้นำจ่ายจดหมายต่อโดยไม่ต้องเสียเวลา และสิ่งหนึ่งที่ตนเห็นคือพวกเขาไม่เคยหยุดปฏิบัติหน้าที่แม้ว่าหนทางจะลำบากแค่ไหน ครูตชด. ทุกคนยอมรับว่าบุรุษไปรษณีย์ทำงานหนักเพราะต้องเทียวขึ้นเทียวลงประจำไปส่งจดหมายตามเขาลูกนั้นลูกนี้บ้าง แวะมาที่โรงเรียนบ้าง เรียกได้ว่าครูตชด. ทุกคนและบุรุษไปรษณีย์ค่อนข้างสนิทกัน เพราะนอกเหนือจากการทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์แล้ว เขายังเปรียบเสมือนคนที่คอยทำให้คนในพื้นที่ ต.แม่ตื่น ได้สื่อสารกับโลกภายนอกด้วย
ด้านศตวรรตชัย ใหม่โหม่ง จำหน้าที่นำจ่าย สังกัด ปณอ.(101) แม่ตื่น หรือที่ชาวบ้านรู้จักในนามตู่เร่ (ภาษากระเหรี่ยง) ที่แปลว่า “บุรุษไปรษณีย์” เล่าว่า หลังจากที่พ่อของตนเองเกษียณ ตนก็รับช่วงทำหน้าที่นำจ่ายในพื้นที่ ต.แม่ตื่น แทน เพราะไม่อยากทอดทิ้งอาชีพที่คุณพ่อเคยทำจึงตัดสินใจรับไม้ต่อ ประกอบกับตนมีความคุ้นเคยกับคนในพื้นที่อยู่แล้วการเข้ามารับหน้าที่จึงไม่ใช่เรื่องยาก แม้ว่าบางครั้งการเดินทางขึ้นเขาลงเขา หรือการนำจ่ายไปยังหมู่บ้านอื่นๆ จะเต็มไปเป็นด้วยความยากลำบาก เพราะเส้นทางไม่เอื้ออำนวยโดยเฉพาะในช่วงฤดูฝน ประกอบกับพื้นที่ภูเขาที่ค่อนข้างสลับซับซ้อน หมู่บ้านแต่ละแห่งตั้งอยู่กลางหุบเขาตนเองก็ไม่เคยท้อ และไม่เคยคิดจะหยุดปฏิบัติหน้าที่ เพราะ ณ ตอนนี้มีตนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นคนคอยส่งข่าว ส่งสิ่งของ ให้แก่ชาวบ้านที่อาศัยใน ต.แม่ตื่น หากตนหยุดปฏิบัติหน้าที่ไปคงจะหาคนมาทำแทนยาก ดังนั้นเพื่อเป็นการเชื่อมคนใน ต.แม่ตื่น กับโลกภายนอกตนพร้อมที่จะทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์นำจ่ายต่อไป แม้ว่าหนทางข้างหน้าจะลำบากมากยิ่งขึ้นก็ตาม
“ผมจะทำหน้าที่เป็นบุรุษไปรษณีย์นำจ่ายแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะทำไม่ไหว เพราะทุกครั้งที่ผมเอาพัสดุหรือจดหมายไปให้เจ้าของบ้านผมได้เห็นแววตาแห่งความหวัง และแววตาแห่งความขอบคุณมันทำให้การนำจ่ายของผมมีความหมายมากกว่าแค่การเอาจดหมายหรือกล่องพัสดุไปยื่นแล้วก็กลับบ้าน ทุกวันนี้คนในพื้นที่เปรียบเสมือนญาติของผมไปแล้ว ที่ผ่านมาผมได้รับความช่วยเหลือมาโดยตลอด โดยเฉพาะช่วงฤดูฝนที่ไม่สามารถกลับลงไปนอนข้างล่างได้ ชาวบ้านก็ให้ที่นอนและหาข้าวให้ทาน สิ่งเหล่านี้ผมมองว่ามันยิ่งใหญ่กว่าอะไรทั้งหมด” นายศตวรรตชัย กล่าวทิ้งท้าย
ด้านเด็กหญิงกมลวรรณ รักธรรมชาติ อายุ 11 ปี นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 บอกว่า รู้สึกดีใจมากๆ ที่พี่ๆ ไปรษณีย์ไทย และพี่ๆ ทุกคนไม่ลืมเด็กๆ ในศูนย์การเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านเลผะสุคีและเข้ามาทำกิจกรรม พร้อมกับมอบของขวัญและอุปกรณ์การเรียนให้เรา
และเด็กชายยุทธภพ แสนหอม อายุ 12 ปี นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 บอกว่า ผมขอเป็นตัวแทนน้องๆ นักเรียนจากศูนย์การเรียนโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนบ้านเลผะสุคี เพื่อขอบคุณทุกคนที่เข้ามาช่วยเหลือนักเรียนในด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการด้านอุปกรณ์การเรียน อาหารกลางวัน รวมทั้งการจัดกิจกรรมสนุกๆ เพื่อเปิดโลกทัศน์ของน้องๆ และเพื่อนๆ ในโรงเรียนบ้านเลผะสุคี
สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม THP Contact Center 1545 หรือเว็บไซต์ www.thailandpost.co.th
