“จริงๆจุดเริ่มต้นมาจาก ในไลน์กลุ่มบุคลากรมีการแชร์คลิปตู้ปันสุขที่กรุงเทพฯ กลุ่มบุคลากรก็เลยมีการคุยกันว่าน่าจะทำบ้างเพราะละแวกรอบๆมหาวิทยาลัยจะเป็นชุมชนที่มีคนหาเช้ากินค่ำค่อนข้างเยอะมีความยากลำบาก อีกทั้งบ้านเรือนต่างๆก็จะเข้าไปอยู่ตามตรอกซอกซอยลึกเป็นชุมชนหลังวัดซึ่งการช่วยเหลือจากส่วนกลางน่าจะเข้าถึงยาก ก็เลยคิดทำ ตู้ปันสุข SPUC ขึ้นมาครับ”
จุดประสงค์และConcept ของการทำตู้ปันสุข
โครงการนี้ไม่มีจุดประสงค์อะไรหรือ Concept อะไรครับทุกคนแค่อยากจะแบ่งปันสุข แต่ถ้าจะพูดถึงสิ่งที่ได้รับก็คุ้มค่าอย่างมากเลยนะครับเพราะอย่างแรกผู้ได้รับก็มีความสุขอิ่มท้องและสุขใจที่รับรู้ได้ว่าไม่มีใครทิ้งเขา แต่ความสุขของผู้รับก็ยังไม่เท่ากับผู้ให้ครับผู้ให้รู้สึกอิ่มใจมีความสุข จำได้ว่าพวกเราดูคลิปกันจากนั้นก็ได้มีการปรึกษากันว่าจะทำ อาจารย์ท่านหนึ่งก็ขับรถพร้อมเครื่องป้องกันอย่างดีไปหาซื้อตู้กับข้าว มาวางทันที หลังจากนั้นทุกคนก็ระดมข้าวของกันเข้าไปใส่จนเต็มตู้ครับ แล้วที่น่าสนใจไม่ใช่แค่เพียงบุคลากร มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรีนะครับที่ช่วยกันนำข้าวของมาใส่ตู้ปันสุข ผมยังเห็นพลังเงียบที่ซุกซ่อนอยู่ในชุมชนมากมายออกมาร่วมทำความดีในครั้งนี้ ประชาชนหลายบ้านมีการนำข้าวของอาหารแห้งรวมถึงพ่อค้าแม่ค้าก็นำเอาสินค้าที่ตัวเองขายมาใส่ลงในตู้ปันสุข ซึ่งน่าดีใจมากๆครับ
สุดท้ายสิ่งที่อยากฝากคงไม่มีอะไรมากไปกว่า อยากขอบคุณท่านดร.บุษบา ชัยจินดา รองอธิการบดี มหาวิทยาลัยศรีปทุม วิทยาเขตชลบุรี และคณะผู้บริหาร บุคลากร คณะศิษย์เก่า รวมถึงประชาชนที่มีใจกรุณา มาร่วมแบ่งปันความสุขให้แก่กันและกันในครั้งนี้ โดยบทเรียนในการทำกิจกรรมดีๆร่วมกันครั้งนี้ของพวกเราที่อยากจะแลกเปลี่ยนคือ เมื่อพวกเราตัดสินใจที่จะให้ และเมื่อได้ให้ไปเรียบร้อยแล้วถือว่าหน้าที่ของเราเป็นอันหมด จะไม่คาดหวังหรือกังวลต่อสิ่งใดต่อ เราก็จะมีแต่ความสุข เพราะนั่นคือการให้ที่บริสุทธิ์และบริบูรณ์อย่างแท้จริง