พระอาจารย์ได้แนะวิธีการส่ง "อั่งเปา" ให้คนรัก ด้วยการมอบความกตัญญู แทนดอกไม้ช่อใหญ่เพราะเมื่อใดก็ตามที่พูดถึงความรัก คนมักจะคิดว่าเป็นความรักหนุ่มสาว ที่เป็นการนิยามความรักแบบผิดๆ เป็นการคิดที่ปราศจากความเข้าใจ และจะมีแต่ความใคร่ทั้งรูปร่าง หน้าตา และเงินทองมาตีความแทน
ความรักที่แท้จริง เป็นสิ่งที่มีอนุภาพเชิงบวกสร้างความผูกพัน ความเอาใจใส่ และไม่ต้องมาเรียกร้องความรักจากคนอื่น รักบริสุทธิ์ นั่นคือ รักจากพ่อแม่ อยากจะดูแลลูกด้วยจิตเมตตา ปรารถนาดี ความรักแบบนี้ ทำให้สังคมมีแต่พื้นที่ของความสุข ความอบอุ่น
"กลับบ้าน" คำสั้นๆ แต่มีความหมายต่อคนที่รอคอย อย่าปล่อยให้คนแก่เฒ่าน้อยใจ เช่นเดียวกันเมื่อลูกหลานกลับบ้าน สำหรับคนแก่เฒ่าก็ให้อยู่เป็นเนื้อนาบุญแห่งบ้าน ให้ลูกได้ตอบแทนบุญคุณ ทำตัวให้เป็นพระประจำบ้าน อย่าหงุดหงิด อย่าวุ่นวายใจ เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของบ้าน ให้ลูกหลานมาเยี่ยม แล้วมีความสุข ไม่ต้องแจกอั่งเปาหรือซองมีค่า
"เงินไม่ได้ซื้อความรักจากลูกหลานได้จริง อั่งเปาปีนี้ให้ความรักกลับบ้าน เพราะจะทำให้ลูกๆ หลานๆ อยากที่จะกลับมาด้วยใจ อยากเอาใจใส่ดูแลกันอย่างมีความสุข" พระอาจารย์กล่าว
อยากให้ช่วงเวลาตรุษจีน วาเลนไทน์กลับไปบ้านและคิดว่าจะทำอย่างไร? ให้คนในบ้านมีความสุข ไม่ใช่ว่ามีบ้านหลังใหญ่โตแต่เงียบเหงา ปล่อยให้คนเฒ่าคนแก่รอลูกหลานกลับบ้าน แต่จงทำให้บ้านแม้มีพื้นที่เล็กน้อยแต่อบอวลไปด้วยความรู้สึกอยากแบ่งปันสิ่งดีๆให้กัน และหากใครที่รู้จักกตัญญู ดูแลผู้มีพระคุณ ผลแห่งบุญนั้นจะทำให้มีบุญบารมี และมีคนคอยช่วยเหลือในยามทุกข์ยาก