โก๊ะ นิพนธ์ “ตอนผมอายุ 18 ก็ทำวงดนตรีเล็กกับเพื่อน ตามผับแถวบ้าน สิงห์บุรี แล้วมีการประกวดวงดนตรี ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมครูแหม่มเดินมาหาผมแล้วก็จับแขน และพูดว่า “อย่ายอมแพ้นะ อย่าท้อนะ ขอให้สู้ๆ” ผมจำมาจนทุกวันนี้ ก็พยายามเล่นดนตรีมาตลอด แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องมารอนานขนาดนี้ คำพูดนั้นยังคงติดตาตราตึงใจผมอยู่เสมอว่าเราต้องทำให้ได้ พี่แหม่มจำผมไม่ได้ แต่อยากจะบอกครูแหม่มว่า คำพูดสั้นๆวันนั้น มันคือกำลังใจที่ทำให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งไม่เคยยอมแพ้ และก้าวมาถึงวันนี้ได้ครับ”