คุณท่านแม้นเทพ แอบไปมีความสัมพันธ์กับ พิมพ์นิภา น้องสาวของ คุณหญิงพิมพ์นารา ซึ่งเป็นภรรยาที่ป่วยมานานหลายปี พิมพ์นิภาเกิดตั้งท้องโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอกลัวพี่สาวจะรู้ จึงคิดจะหนีกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด ท่านชายแม้นบอกความจริงกับคุณหญิงพิมพ์นารา คุณหญิงนาราโกรธอย่างหนักและสอนให้สายป่านลูกสาวเกลียดพิมพ์นิภาและลูก วันหนึ่งคุณหญิงนาราไม่สบายอย่างหนักกระอักออกมาเป็นเลือดจนเสียชีวิต ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่พิมพ์นิภาคลอดปณิดาลูกสาว
ในงานศพสายป่านอาละวาดด่าพิมพ์นิภาว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่ต้องตาย นรินทร์พี่ชาย ที่ไปเรียนต่อเมืองนอกกลับมางานศพด้วยความสะเทือนใจ พิมพ์นิภาคิดเสมอว่าจะดูแลเอาใจใส่ สายป่านกับนรินทร์เป็นอย่างดี
ป้านุ่น แม่บ้านในบ้านแม้นเทพ พา ณภัทรและปอแก้ว ที่เป็นหลานมาเลี้ยงดู คุณท่าน แม้นเทพ ได้ให้การส่งเสียทั้งสองคนให้ได้เรียนเทียบเท่ากับลูกของตน นรินทร์ใจดีกับปอแก้ว ทำให้เธอปลื้มเขามาก นรินทร์กลับไปเรียนต่อจนจบ กลับมารับราชการที่ปักษ์ใต้ และได้ย้ายกลับมาเข้าพระนคร ณภัทรแอบหลงรักปณิดานายสาวที่น่ารักและแสนดี สายป่านเรียนไม่จบล่าช้าไป 2 ปี ทำให้เธอจบพร้อมกับปณิดา
ตอนที่ 2 (วันศุกร์ที่ 24 มิถุนายน 2559)
งานเลี้ยงฉลองวันเรียนจบของปณิดาและสายป่าน ท่านชายแม้นเทพ เชิญแขกคนพิเศษนั้นคือ ภูดิส หนุ่มหล่อดีกรีนักเรียนนอก ผู้บริหารบริษัทยาลูกกลอนภักดีโอสถ เลูกชายของผกากอง ภูดิสชวนปณิดาไปหยิบของขวัญที่รถ ท่านแม้นเทพทำสร้อยคอทองให้ปณิดาในวันเรียนจบ สายป่านน้อยใจที่ได้เพียงสร้อยเงิน และรู้ความจริงว่าสร้อยคอเงินนั้นไม่ใช่พ่อที่ซื้อให้แต่กลับเป็นพิมพ์นิภาน้าสาว สายป่านโกรธพิมพ์นิภา ปณิดาพยายามห้ามแต่สายป่านกลับผลักปณิดาไป ชนกับเสา แม้นเทพพุ่งมารับปณิดาจนเสาล้มไปฟาดตัวเองอย่างแรง ณภัทรและปณิดาพยุงตัว แม้นเทพพาไปทายาบรรเทาอาการเจ็บ
สายป่านนั่งถักหมวกไหมพรมเพื่อถวายพระในครบรอบวันตายของแม่ ปณิดาเดิน ถือหนังสือนิยายจะมานั่งอ่านที่ศาลาริมน้ำ เห็นหมวกไหมพรมที่ถักค้างไว้จึงหยิบมาดูจนไม่ทันระวัง ไหมพรมและหมวกตกน้ำ ปณิดาพยายามใช้กิ่งไม้หยิบไหมพรมขึ้นมาจากน้ำ ณภัทรยืนบิดน้ำออกจากหมวกไหมพรหม สายป่านเดินมาเห็นแต่ไม่คิดว่าเป็นณภัทรที่ทำ จึงเดินตามหาปณิดาที่ยืนหลบซ่อนอยู่ สายป่านตบหน้าปณิดา
แม้นเทพมอบแหวนนพเก้าให้เห็นเป็นของขวัญวันเกิดปณิดา สายป่าน เห็นแหวนนพเก้า ที่นิ้วปณิดา สายป่านมีปากเสียงกับแม้นเทพจนเสียหลักตกบันได สายป่านตกใจ แม้นเทพไล่ สายป่านไม่ยอมให้เข้าใกล้ ไม่อยากได้ยินแม้กระทั่ง ลมหายใจ