นโยบายของกรมชลประทานที่สอดคล้องกับการอยู่ร่วมกันกับชุมชน โดยสร้างความเข้มแข็งให้ความมั่นคงแก่ชีวิตของชาวบ้านได้ คือ การปล่อยพันธุ์ปลาและสัตว์น้ำเศรษฐกิจลงในอ่างเก็บน้ำ เช่น ปลา กุ้ง เพื่อให้ประชาชนได้จับกินและประกอบอาชีพ
แต่ไม่ใช่แค่การปล่อยลงไป เพราะกรมชลประทานจับมือกับกรมประมงส่งเสริมการเลี้ยงปลาในพื้นที่รับประโยชน์จากการที่น้ำไหลผ่าน ครอบครัวใดมีบ่อเลี้ยงปลาก็จะได้รับการส่งเสริมด้านปัจจัยการผลิต เช่น มอบพันธุ์ปลาให้ เป็นต้น
กรมชลประทาน มอบงบประมาณให้กรมประมงเพื่อดำเนินการดังกล่าวในทุกอ่างเก็บน้ำ ไม่เพียงช่วยรักษาระบบนิเวศ แต่ช่วยให้ประชาชนมีปลา มีสัตว์น้ำ ทั้งบริโภคและขาย
แต่ก่อนจะปล่อยสัตว์น้ำแต่ละครั้ง ต้องศึกษาระบบนิเวศก่อนว่าก่อนสร้างอ่างเก็บน้ำ ที่นั่นมีสัตว์น้ำอะไรอยู่บ้าง นายมหิทธิ์ วงศ์ษา นักวิชาการสิ่งแวดล้อมชำนาญการ (ส่วนสิ่งแวดล้อม) สำนักบริหารโครงการ กรมชลประทาน อธิบายว่าต้องดูตั้งแต่ต้นน้ำ-ท้ายน้ำ และเมื่อสร้างอ่างเก็บน้ำแล้วถือเป็นโชคดีที่ในประเทศไทยไม่ค่อยพบสัตว์น้ำที่ผิดปกติหรือเป็นปัญหา
"เมื่อศึกษาสำรวจเสร็จเราจะปล่อยพันธุ์ปลาเศรษฐกิจเข้าไป ด้วยความที่พื้นที่อ่างเก็บน้ำค่อนข้างใหญ่ ปลาที่ปล่อยคือปลาเศรษฐกิจ ชาวบ้านก็จะเอาไปบริโภคภายในครัวเรือน จับได้มากก็นำไปค้าขาย เท่าที่ผ่านมาจึงยังไม่พบปัญหา ผลที่ได้เป็นในทางบวกเสมอ"
แม้ปลาในอ่างเก็บน้ำจะสร้างรายได้ เลี้ยงปากเลี้ยงท้องได้ แต่ก็ต้องมีกฎระเบียบพอสมควร เช่น ช่วงที่เรียกว่า 'ช่วงน้ำแดง' มีกฎห้ามจับสัตว์น้ำโดยเครื่องมือบางประเภท ทุกอ่างเก็บน้ำมีกฎเหมือนกันซึ่งออกโดยกรมประมง
นายมหิทธิ์ เล่าว่า นอกจากนี้กรมประมงยังเข้ามาช่วยดูแล ดูว่ามีใครลักลอบทำผิดกฎหมายหรือเปล่า มีใครใช้เครื่องมือต้องห้ามหรือเปล่า ซึ่งกรมชลประทานเป็นผู้สนับสนุนงบประมาณให้แก่กรมประมงเพื่อดำเนินการ
นับเป็นการทำงานร่วมกันระหว่างสองหน่วยงาน เพื่อสร้างความยั่งยืนทั้งด้านสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตคนรอบอ่างเก็บน้ำ ซึ่งส่วนมากประกอบอาชีพทำประมงน้ำจืด
ท่ามกลางผืนน้ำกว้างใหญ่ของอ่างเก็บน้ำ จึงเป็นดั่งขุมทรัพย์ ทั้งธรรมชาติสวยสด คุณประโยชน์ด้านต่างๆ มากมาย ผู้คนยังดำรงชีวิตได้อย่างมีความสุข อิ่มท้อง แล้วยังหาเลี้ยงครอบครัวได้อีกด้วย