ความรู้สึกที่เราโดนขอแต่งงานเป็นยังไงบ้าง
นุ่น : คือเค้าแอบเซอร์ไพร์ส จริงๆวันนั้นไปเที่ยว ตั้งใจไปเที่ยวเพื่อที่จะฉลองวันเกิดกับน้องๆในกลุ่ม แล้วก็อยากไปเที่ยวไกลๆหน่อยไม่ใช่ปาร์ตี้คืนเดียว ก็เลยนัดไปเที่ยวทะเลที่เกาะเต่า ในเย็นวันหนึ่งต้องมีปาร์ตี้ที่สำคัญก็คือปาร์ตี้วันเกิดเรา เรารู้แค่นั้น
บี : เค้าก็เหมือนโดนหลอกว่าปาร์ตี้วันเกิด แต่เราแอบคุยกับน้องๆไว้สองเดือนแล้ว
เตรียมอะไรบ้าง ?
บี : จริงๆอยากให้แหวนเป็นของขัวญวันเกิด แต่ก็ถูกสร้างซีนโดยการบิ้วท์ของแต่ละคน แล้วก็เคยคุยกับเค้าเพราะเค้าไม่เคยมีซีนนี้ในชีวิต ก็เลยทำให้เค้า
ได้คุกเข่ามั้ย ?
บี : เกือบลืมคุกเข่า จนมีคนบอกให้คุกเข่า
จับมือแล้วพูดว่าอะไรบ้าง
บี : แต่งงานกันนะ
นุ่น : จริงๆเคยบอกเค้าว่าไม่ชอบเซอร์ไพร์ส เพราะฉะนั้นการเซอร์ไพร์สทุกรูปแบบที่ทำให้ตกใจเราจะไม่ชอบ
แล้วครั้งนี้ล่ะ ?
นุ่น : ครั้งนี้ชอบมาก
จะแต่งงานกันเมื่อไหร่ ?
นุ่น : เรื่องนั้นเรายังไม่ได้คุยไปถึงขั้นนั้น
เคยเลิกกันไปแล้วถึง 8 ปี ?
นุ่น : จะใช้คำว่าเลิก มันก็ไม่ได้ใช้คำนั้นได้เต็มๆ ที่เราอยู่กันมาเกือบ 5 ปี ตั้งแต่เด็กๆยังเล็กๆ หลังจากพี่หย่าขาดจากสามี เรารู้จักกันมาก่อนเป็นกัลยาณมิตรกันมา เราคุยกันได้ทุกเรื่อง
เป็นเพื่อนสมัยเรียนหรือเปล่า ?
นุ่น : จริงๆเป็นรุ่นน้อง ไม่ได้เจอที่มหาวิทยาลัย เรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน รู้จักตอนเค้าเรียนจบเราทำงานแล้ว รู้จักตอนทำงานละครเวที น้องมาทำงานละครเวทีอยู่ในทีมนั้น พอเจอกันก็คิดว่าเด็กนิเทศฯเหมือนกันคุยกันรู้เรื่อง หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างใช้ชีวิต แต่เวลาที่เจอกัน คุยกัน มันลื่นไหลไปหมด แม้กระทั่งเวลาที่มีปัญหาก็นึกถึงเค้าเสมอ ไม่ว่าจะเป็นปัญหาเรื่องของงานหรือปัญหาเรื่องของแฟน แม้กระทั่งตอนแต่งงานแล้ว พอมีปัญหาสิ่งเดียวที่อยากได้คือกำลังใจ เค้าคือกำลังใจที่ดี เราเชื่อว่าเค้าทำมาจากความรัก แต่ ณ วันนั้นเราไม่ได้รู้สึกว่าเค้ารักเราแบบเป็นแฟน รู้สึกเค้าชื่นชมและประทับใจเรา เค้าจริงใจ มันเป็นคำว่ากัลยาณมิตรจริงๆ
เรียกว่าพี่บีอยู่ในทุกโมเม้นท์ของพี่นุ่น คือรู้จักแฟนพี่นุ่นทุกคน ? มีความรู้สึกหลงรักผู้หญิงคนนี้บ้างมั้ย ?
บี : ใช่ มันไม่ได้เป็นความรักแบบนั้น ไม่ได้คิดจะไปครอบครองเค้า
แล้วมันเปลี่ยนตอนไหน ?
บี : น่าจะเป็นตอนที่เค้าไม่ได้อยู่กับสามีเค้าแล้ว นั้นคือเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตเค้า เราอยู่ในทุกปัญหาของเค้า เราทราบทุกเรื่อง เค้าค่อนข้างหนักมาก แล้วจังหวะเราก็เค้าไปช่วยดูแลลูก
นุ่น : มันเป็นจังหวะที่ว่าเราต้องการคนเค้ามาช่วยประคับประคองพอดี เค้าเป็นคนที่เราไว้วางใจอยู่แล้ว เรื่องลูกเราคิดเสมอหลังจากเราเลิกกับสามีเราไม่เคยคิดจะมีพ่อมาทดแทนให้ลูก เพราะเราไม่ได้ต้องการตรงนั้น เราไปได้ เราแบกได้ แต่อันนี้คือกำลังใจของเรา มาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนจับพลัดจับผลู สองคนมันโฟกัสลูก เค้าอ่ะเต็มที่อยู่แล้ว เค้ารักเราด้วยความจริงใจ เค้าดูแลลูกเราดีมาก
ตอนนั้นลูกอายุเท่าไหร่ ?
นุ่น : ตอนที่เลิกกับสามี น้องมุก 3 ขวบ น้องไม้ 5 ขวบ
ในงานแต่งพี่บีก็อยู่ที่นั่น จัดงานออแกไนซ์ให้ ?
นุ่น : ใช่ค่ะ เค้าเป็นคนปล่อยตัวให้เจ้าบ่าว เจ้าสาวเดิน
บี : คนรอบข้างคิดว่าเราจะเฮิร์ทมาก ป่าว เรารู้สึกว่าเค้าแฮปปี้ เราก็แฮปปี้
หลังจากพี่นุ่นเลิกกับสามีนานมั้ยกว่าที่จะไดมาคบกันจริงๆ ?
นุ่น : ไม่นาน ก็อย่างที่บอกว่ามันจับพลัดจับผลูเป็นช่วงเวลาที่ต้องช่วยเหลือดูแลกันแล้ว
คบกันกี่ปี ?
นุ่น : 5 ปี แล้วก็เลิกกันไป ก็แยกกันไปมันเหมือนกับว่าเวลาอยู่ด้วยกันว่าเรื่องลูกหรือเรื่องอะไรก็ตาม เค้าก็มีงาน เราก็มีงาน ธุรกิจส่วนตัวเค้า เราก็มีงานของเราต้องจัดการเยอะแยะมากมาย ลูกก็ต้องรับผิดชอบ มันก็มีภาวะอารมณ์ต่างๆ พอวันนึงแล้วมันหงุดหงิดใส่กัน อยู่ด้วยกันแล้วเครียดจังเลย เราก็เลยหาทางเลือกใหม่ว่าหรือเราต้องเลิกกัน จริงๆมันน่าจะเป็นเรื่องลิขิตมากกว่าให้เราออกไปเดินทาง ไปเรียนรู้กันคนละวิชา แต่อันนั้นเราไม่รุ้ตัว รู้แต่ว่าพอแล้ว
ระยะเวลาเท่าไหร่ถึงจะกลับมาเจอกัน ?
นุ่น : 8 ปี เด็กเปลี่ยนจากวัยเล็กเป็นวัยรุ่นเลย
แล้วต่างคนต่างมีคบคนอื่นมั้ยช่วง 8 ปี ?
บี : มันก็ผ่านเข้ามาบ้าง แต่เราไม่ได้มีใครที่คิดว่าจะคบกัน
จริงๆแล้วพี่บีรอพี่นุ่นหรือเปล่า ?
บี : ในสถานการณ์และสถานภาพคือเถียงไม่ได้เลย แต่พอใครถามก็บอกว่าไม่ได้รอ เราก็ใช้ชีวิตของเราได้
มีความหวังมั้ยว่าซักวันนึงจะได้กลับมา ?
บี : ไม่เลยจริงๆตอนที่เจอเค้าใหม่ๆยังบอกเลยว่า ถ้ามันเป็นเรื่องคาดหวังก็คงดีใจระดับนึง พอไม่ได้คาดหวังมันมากกว่านั้น ไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะได้กลับมาเจอกัน
ช่วงที่เลิกกันมีติดต่อกันบ้างมั้ย ยังเป็นเพื่อนกันมั้ย ?
นุ่น : ไม่เลย
บี : มันเหมือนพอระยะมันค่อยๆห่างมันก็ยิ่งห่าง
นุ่น : โดยเฉพาะตัวเราเป็นคนเดินหน้าแล้วไม่ถอยหลัง
หลังจากนั้น 8 ปี มาเจอกันที่ไหน อย่างไร ?
นุ่น : บังเอิญมากๆ ไปอัดเสียงสปอตวิทยุ พออัดเสียงเสร็จเดินออกจากห้องแล้วเจอโซฟาอยู่ข้างๆ มีความรู้สึกว่ามีใครนั่งอยู่ เค้าก็เรียกชื่อเรา เราก็เสียงคุ้น เราตกใจที่เห็นคุณแม่เค้า ไม่ได้เห็นเค้าเลย ตาเราโฟกัสที่คุณแม่ที่นั่งโซฟา ตัวเค้านั่งอยู่ เราก็นึกว่าคุณแม่ใครซักคนหนึ่งเพราะเราห่างกันมาก จนกระทั่งเค้าบอกว่าแม่บี เราก็หันไปมองหน้าเค้า บีจริงๆด้วย รู้สึกว่าดีใจมากที่ได้เจอ ไม่เคยคิดว่าจะได้เจอ
วิ่งเข้าไปกอดกันเลยมั้ย ?
นุ่น : วิ่งเข้าไปไหว้แม่ก่อน แล้วก็บอกว่าเซลฟี่กันมั้ย(หัวเราะ) แอดไลน์กันมั้ย
แล้วฝั่งพี่บีรู้สึกยังไง ?
บี : ตอนแรกตกใจเพราะเราเห็นเค้าก่อน หนีไม่ออก แต่ดีใจมากมันเหมือนหัวใจมันพองโต อยากใช้เวลาที่นั่งอยู่ตรงนี้ให้มีค่ามากที่สุด
นุ่น : ในส่วนของเรา เราประหลาดใจนะว่าทำไมรู้สึกดีใจจังเลย เพราะอย่างที่บอกเราไม่คิดว่าจะย้อนกลับไปหาใดๆทั้งสิ้น บังเอิญว่าเราได้กอดกัน มันเป็นการกอดที่เราดีใจจังเลยที่ได้เจอ มันเป็นการกอดที่มีภาพต่างๆเข้ามา เราเหมือนกับเราไม่ต้องคุยอะไรกันเยอะเลย เราบอกความรู้สึกทั้งหมดด้วยการกอดกัน มันเป็นการกอดที่มันเป็นความรู้สึกดีที่ได้นั่งคุย
แล้วบอกลูกยังไงว่าจะกลับมาคบกัน ?
นุ่น : ใครเข้ามาในชีวิตจะบอกลูกเสมอ จริงๆลูกจะเป็นคนช่วยเลือกนะ ลูกโตพอที่จะเป้นวัยที่เรียนรู้เรื่องรักได้แล้ว
น้องไม้เป็นอย่างไรบ้างพอเห็นแม่มีแฟนเป็นพี่บี จำได้มั้ย ?
ไม้ : ผมจำได้เลย ความรู้สึกก็คุ้นๆเหมือนเดิมเลย เค้าก็เคยดูแลเราตั้งแต่เด็กๆ
แล้ววันที่เค้ากลับมาอีกรอบ ?
ไม้ : กลับมาตอนแรกก็เกร็งๆนิดนึง เหมือนเคยทะเลาะกับคุณแม่ไปช่วงนึง แต่เห็นคุณแม่มีความสุขก็โอเค
พี่นุ่นกับพี่บีหลังจากที่เจอกันวันนั้นตัดสินใจนานมั้ยที่จะคบกันอีกรอบ ?
นุ่น : มันแทบจะไม่ต้องคิดอะไร อย่างที่บอกว่าการกอดวันนั้นมันบอกหลายความรู้สึกมาก ว่าจริงๆแล้วเรารักเค้าแล้วเค้าก็รักเรา
จากวันนั้นถึงวันนี้นานเท่าไหร่แล้ว ?
นุ่น : หน่วยเป็นเดือน แต่ถ้าถามว่าเราเจอกันแล้วรู้สึกดีต่อกัน เป็นกัลยาณมิตรตั้งแต่เมื่อไหร่ คือ 23 ปี มันคงไม่ต้องอธิบายเป็นคำพูด
เห็นคุณแม่มีความสุขแล้วรู้สึกอย่างไรบ้าง ?
ไม้ : ดีครับ เพราะที่ผ่านมาเห็นคุณแม่เครียดๆ น่าบีเค้ามาก็เค้ามาผ่อนความเครียดคุณแม่ลง
กับน้องๆจูนติดได้เลยมั้ย ?
บี : ตอนแรกประหม่านิดนึง เพราะเค้าโต ภาพสุดท้ายเราเค้าตัวเล็กๆ แต่สิ่งที่น่ารักของเค้าก็คือแค่เค้าเรียกว่าน้าบี เราก็แฮปปี้มากๆแล้ว ตอนแรกก็ถามพี่นุ่นว่า ถามลูกให้หน่อยว่าเค้าโอเคมั้ย
นุ่น : เค้าจะกังวลมาก เค้าจะบอกว่าคุยเถอะ เราบอกว่าไม่ต้องคุยหรอก เพราะถ้าพี่บอกว่าเรากอดแล้วเราอ่านได้ ลูกพี่กอดแล้วอ่านได้เหมือนกัน เค้าก็บอกให้คุยเพราะเค้าไม่มั่นใจ เพราะเค้าหายไปนานมาก
น้องไม้มีอะไรจะบอกพี่บีกับคุณแม่มั้ย ?
ไม้ : ก็ขอบคุณมากครับที่น้าบีที่กลับมาหาคุณแม่ ขอให้คุณแม่ไม่เครียด
ติดตามรายการ คุยแซ่บShow ได้ทุกวันจันทร์-ศุกร์ 13.30-14.30น. ทางช่อง one31 Facebook Page : คุยแซ่บShow รับชมย้อนหลังได้ที่ Youtube Channel : Orange Mama
คลิปสัมภาษณ์ นุ่น ดารัณ https://www.youtube.com/watch?v=8xjIyKOdq7k